ლელა სამნიაშვილი

დაიბადა 1977 წელს. 1994-97 წლებში სწავლობდა თბილისის ი. ჭავჭავაძის სახელობის ენისა და კულტურის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, ჯერ ინგლისური ენის ფაკულტეტზე, ხოლო 1999-2000 წლებში — სინქრონული თარგმანის განყოფილებაში. 2005-07 წლებში სწავლობდა ოსლოს უნივერსიტეტში. 2001-03 წლებში ამერიკულ ლიტერატურას სწავლობდა კალიფორნიის უნივერსიტეტში, ბერკლიში. მისი ლექსები თარგმნილია ინგლისურ, ნიდერლანდურ, რუსულ და აზერბაიჯანულ ენებზე. მისი პოეტური ტექსტები სხვადასხვა დროს იბეჭდებოდა “არილში”, “ალტერნატივაში”, “ჩვენს მწერლობაში” და სხვა ლიტერატურულ გამოცემებში. 1996 წლიდან სისტემატურად აქვეყნებს ლიტერატურულ წერილებს და თარგმანებს (ემილი დიკინსონი, თომას ჰარდი, სილვია პლათი, ტედ ჰიუზი, სალმან რუშდი, ჯონ აპდაიკი, იზაბელ ალიენდე და სხვ.).
 
 
ჩეჩენი გოგოს ლექსი
 
ეს ჩემი სული ცეცხლთან არის შეწყვილებული _
შავმა ამიკრა ბაგე და სუნთქვა.
კლდის მიწაზე რომ დამითესეთ ნაღმის პურები,
უბეში მიდევს და თითებით ვეფერები -
ჭაბუკი ქმრის მკვდარი მკერდივით.
არც წამწამი, არც ცრემლის წვეთი
არ მოწყდება რკინის გუგას. ჩემი ნაწნავი
დახვევია ალაჰის მაჯას. კლდის ნატეხი
მიდევს უბეში და თითებით ვეფერები,
ჩემი შვილის მკვდარი შუბლივით.
მე ვარ მძევალი ამ მძევლების. მძევალი -
ტაშის ექოებით სავსე დარბაზის -კლდის დარბაზებში
მომსკდარი ტყვიის ექოებით, ავი ზარით რომ იფარება.
უბეში მიდევს სიძულვილი და თითებით ვეფერები,
როგორც ხსოვნას ჩემი მკვდარი სიყვარულისას.
მკვდარი სამშობლოს, მკვდარი ღმერთის,
მკვდარი ქალის კივილი - თქვენთვის სასურველი -
მკვდარია ჩემში; და ჩემი ტვირთიც - თქვენს ტრამალში
თუ ჩაიმარხა, ალალი იყოს - ნაღმის პური,
კლდის ნატეხი, სიძულვილი - ამოცლილი ჩემი უბიდან.