პოემიდან „დონბასის გარგარი“

 

იქ, სადაც გარგარი აღარ იზრდება,

იწყება რუსეთი

 

სახის ნახშირი

 

ზღვის ლურჯი თვალით

და სელის თმით

გახუნებულით

დგას მაღაროში

მუხლებამდე სწვდება წყალი და

დროშა კი არა

მამაა ჩემი.

 

პირისახე მიუგავს ნახშირს

მინდვრის შვიტას

წარღვნამდელი ანაბეჭდით

გაქელილით საუკუნეთა განმავლობაში

ზღვას ამყარებს მარილი

ხოლო ბალახს - ნახშირი

მამა კი ვაციწვერასავით

ჭაღარავდება

მამაკაცია

მამაკაცები კი არ ტირიან -

რეკლამაში ასე ამბობენ

თუმცა მაღარომ მის ლოყებზე

გააჩინა ბევრი თხრილი

და ნახშირი მოპოვებული

მისი სახიდან

დაიწვა დონბასის ღუმელებში

და კოცონებში

 

სადღაც მაღლა

მიწაყრილია

აბზეკილა მიწაყრილი

როგორც სფინქსი როგორც დრაკონი

რომ დაიცვას საკუთარი ტუტანჰამონი

 

და მხოლოდ მე ვარ რომელმაც ვიცი

რომ მიწაყრილი შუაგულ სტეპში

საცობებია იმ ბოთლების

მამა რომ სვამდა

და ფერფლია

მოწეული სიგარეტების

 

 

თარგმნა შოთა იათაშვილმა