სან ხოსეს სახელმწიფო უნივერსიტეტის პროფესორი, ფილოლოგი, ლიტერატორი. იგი არის სტაინბეკის ნაციონალური ცენტრის დირექტორი სალინასში (კალიფორნია). სან ხოსეს უნივერსიტეტის ინგლისური ლიტერატურის პროფესორი, სადაც წლების განმავლობაში ხელმძღვანელობდა სტაინბეკის კვლევის ცენტრს. უკანასკნელი 29 წლის მანძილზე, შილინგლოუ იკვლევს სტაინბეკის შემოქმედებას, ხშირად კითხულობს ლექციებს ავტორის გავლენასა და მნიშვნელობაზე.
სტაინბეკის შესახებ მის მიერ გამოქვეყნებული წიგნებიდან აღსანიშნავია „კეროლ და ჯონ სტაინბეკები: ქორწინების პორტრეტი“ (ნევადის უნივერსიტეტის გამომცემლობა, 2013), „მრისხანების მტევნების“ წაკითხვისთვის“ (პინგვინი, 2014), ასევე „მოგზაურობა სტაინბეკის კალიფორნიაში“ (2006, 2011). მასვე ეკუთვნის ბოლო წლებში „პინგვინ ნიუ ამერიკან ლაიბრერის“ სერიით გამოცემული სტაინბეკის რამდენიმე წიგნის წინასიტყვაობა. შილინგლოუ ასევე ავტორია სამეცნიერო ესეების კრებულებისა (მაგ. „სტაინბეკი და გარემო“, 1997), ასევე სტაინბეკის ჟურნალისტური მემკვიდრეობის გამოცემა „ამერიკა და ამერიკები, რჩეული ნაწერები“ (2002).
გლობალური ადგილობრივია, ადგილობრივი კი – გლობალური
ჯონ სტაინბეკის საბჭოეთი /ამერიკა /კალიფორნია
(ნაწყვეტი)
ორი ხელოვანი გზას გაუდგა იმ მიზნით, რომ ყურადღება მოსკოვში, კიევში, სტალინგრადსა და საქართველოში მცხოვრებ უბრალო ადამიანებზე გაემახვილებინათ. „ჩემთვის, როგორც იქნა, ცხადი გახდა, თუ რა უნდა გავაკეთო რუსეთში,“ წერს სტაინბეკი დღიურში გამგზავრებამდე ცოტა ხნით ადრე: `ჩემი მოგზაურობის შესახებ დაწვრილებით ანგარიშს დავწერ. სამგზავრო დღიურს. ასეთი რამ ჯერ არ გაკეთებულა. და ეს ერთ-ერთი ისეთი რამაა, რასაც ხალხი ინტერესით ელოდება“ („გზააბნეული ავტობუსის“ დღიური). კაპასაც ზუსტად ასევე იზიდავდა დეტალები. ის ომის ფოტოგრაფი იყო, ვისაც შეეძლო დროისა და ადგილის არსებითი ბირთვის დაფიქსირება, საოცარი თვისება ჰქონდა: „მოვლენის მცირე ფრაგმენტს ისე წარმოგიდგენდათ, რომ სრულ წარმოდგენას შეგიქმნიდათ იმაზე უკეთაც კი, ვიდრე მაშინ, მთლიანი სურათი რომ ეჩვენებინა“ („კაცი, რომელმაც საკუთარი თავი გამოიგონა“). ამგვარად, სტაინბეკისა და კაპას მთავარ მიზანს პერსპექტივის ადამიანებზე ფოკუსირება წარმოადგენდა; სწორედ ამ მოსაზრებით გაემგზავრნენ „იდუმალებით მოცულ ქვეყანაში“, როგორადაც მოჩანდა რუსეთი 1947 წელს, როდესაც „რუსეთისა და ამერიკის ხელისუფლებები ერთურთს მზარდი ორმხრივი უნდობლობით შესცქეროდნენ“.
ინგლისურიდან თარგმნა თამარ კოტრიკაძემ